Una sa lahat, ipapaalam ko lang na hindi ako ang kasama ng ermats ko sa picture sa itaas. Mas guwapo ako sa bunso naming kapatid na si Carlo (na sabi ng iba ay kamukha ni Enchong Dee; totoo nga ba?!).
Birthday ngayon ni Ermats. At kasama niya ang buong Pilipinas na nagse-celebrate dahil laging holiday ang kanyang kapanganakan - Araw ng Kagitingan din ngayon. Minsan "double holiday" pa nga ang kaarawan niya dahil natatapat sa Holy Week.
Wala ako ngayon sa Pinas kaya hindi namin siya madadalaw ng misis ko. Sa celfone ko nalang siya mapapasaya sa pamamagitan ng taimtim na pagbati at masarap na kuwentuhan. Hindi naman "techie" si ermats kaya malamang ay 'di niya mababasa itong entry ko (unless tutulungan ako ng mga pogi kong kapatid na dalhin siya internet cafe sa kanto!). Sa ganitong paraan ko mapapakita sa buong mundo kung gaano ko siya kamahal.
Hindi ako showy na tao. Lalung-lalo na sa mga magulang ko. Nahihiya akong gawin ang mga simpleng pagbati tulad ng "happy birthday" at "i love you". Hindi ito nauso sa tahanan namin dahil siguro puro lalaki kaming magkakapatid. Ang last na naaalala kong nagtulung-tulong kami nila erpats at utol upang gumawa ng birthday greeting sa cartolina para kay mama ay nasa grade 2 ako. Kitang-kita ko ang saya sa kanya nang makita niyang may nakakabit na greeting sa dingding pagkagising niya. Pero after nun, nawala na unti-unti simula nang nagsilakihan na kaming mga barako.
Mahal kami ni ermats. Sa pagtutulong nila ni erpats ay nakapag-aral kami at nairaos ng maluwag. May mga trials in life pero magaling si mama. Utang ko sa kanya ang kinalalagyan ko ngayon. Kundi dahil sa pagsisikap nila ni papa ay 'di ako nakatapos ng kolehiyo na nakapagbigay sa akin ng chance na makakuha ng magandang trabaho. Although may mga kalokohan din akong nagawa sa buhay ko ay naintindihan, napatawad, at nagabayan niya naman ako.
Pinalaki niya kaming may disiplina at respeto sa sarili. Tandang-tanda ko pa ang mga pagre-review na pinagdaanan ko noong nasa pre-school pa ako - may oras ng paglalaro at may oras ng pag-aaral. Siya ang unang teacher ko sa alphabet at math na bumili pa ng mga educational cassette tapes para mas madali akong matuto. Hanggang ngayon ay dala ko pa rin ang habit sa pag-aaral kaya nga tumalino ako ng ganito.
Idol naming magkakapatid si ermats pagdating sa kasipagan. Sa kanya namin nakuha ang attitude na pumasok ng eskuwelahan kahit na bumabagyo. Nagdadalawang-isip pa kaming huwag pumasok kahit na medyo may announcements na ang ibang schools ng suspension of classes. Sa kanya ko nakuha ang kasipagan ko sa lahat ng bagay. Tatamarin lang ako sa katamaran (kaya masipag pa rin!).
Hindi masyadong magaling magluto si ermats kaya kami nila erapats ang mga hari at prinsipe ng kusina. Kung may paborito akong luto niya, ito’y walang iba kundi ang lumpiang shanghai. Walang tatalo sa finished product niya. Kapag may handaan, kahit ito nalang ang kainin ko, solved na ako!
Hindi siya nagkulang ng pagmamahal sa amin. Lahat ng maibibigay niya sa amin ay ibinigay niya. Ika nga ng karamihan, isusubo nalang niya ay ipapakain niya pa sa amin. Kaya nga kahit hindi ako malambing na tao, ipinaparamdam ko sa kanya sa ibang paraan ang pagmamahal ko. Natatandaan ko yung iyakan namin noong gabi ng kasal namin ng labs ko. Bago sila umalis sa bahay ay sinabi niya kung gaano niya ako mami-miss. Pero sigurado ako na sobrang saya niya ngayong may mga apo na siya – ang WONDER TWINS, dalawang Jayson na bibong-bibo!
KUNG PAPAPILIIN AKO NG DIYOS KUNG SINO ANG GUSTO KONG MAGING NANAY, SIYA LANG AT WALA NANG IBA ANG PIPILIIN KO.
Mama, salamat sa lahat!! We love you so much!!
~ NO BENTA
Heto naman ang entry ng utol ko:
Bakit ko masasabing isang bayani ang aking ina? Sa hindi nakakaalam, siya ang una naming guro at siya ang nag turo nang mga kabutihang asal aming mag kakapatid. Hindi man kami lumaki sa magandang lugar gaya ng mga mayayaman at may mga magandang buhay sa lipunan ay dala naming ang kanyang mga turo kaya naman nagamit naming ito hanggang sa aming mga propesyon sa buhay.
Sa pagtitiyaga ng aming mga magulang ay napatapos nila kami sa maayos na paaralan, kahit napakaraming mga pagsubok na dinaan namin sa buhay ay hindi pa rin nawalan ng pag-asa ang aming ina pati na rin ang aming ama. Kaya ito ako ngayon, kahit papaano ay umansenso rin sa buhay.
Siya ang lahat na nagturo kung paano mag-plansta ng mga damit, mag-laba, at kung anu-ano pang mga gawaing-bahay. Kaya naman nagagamit ko ito sa lahat ng bagay. Hindi man siya marunong mag luto ay mayroon naman kaming chief cook na matatawag at wala yang iba kung hindi si papa. Super close ako sa mama ko kasi ako ang mas madalas nyang kasama sa lahat ng mga ginagawa nya, kahit yung nag-resign na sya sa trabaho kasi nag ka roon kami ng pinansiyal na problema. Hindi ako nahihiya na magbanlaw ng mga damit ng kapit bahay namin kahit high school nako nun at kahit nag kolehiyo nako. Kasi isa yung paraan para kami mag ka baon. Ako rin ang katulong nyang ma malansta para madaling matapos.
Hanngang maka graduate kaming mga mag kapatid. Kahit nag babarko nako nun, ay sumasideline ako sa mga kasama ko dati para may extra akong ipon. Nakakatuwang isipin na sa mga ganoong bagay ay ma i aaply natin sa araw araw na pamumuhay.
Hindi ko alam kung ang isang bagay na maari kong ibigay para sa kanyang kaarawan, kasi hindi ko talaga ugaling mag bigay ng regalo pag may birthday sa mga pamilya ko. Siguro ang isa ko lang ma ibibigay sa kanya ay ang pag mamahal na hindi kayang tumbasan ng kahit na anong salapi. Mahal na mahal ko ang aking ina at iniidolo ko ang kanyang kasipagan, hindi man nya ito mabasa ay at least malaman ng buong mundo kung gaano namin siya kamahal.
Kaya bukas naisipan naming ng fiancé ko na ipagluto siya ng pansit kahit sa isang munting salo-salo,sayang lang at wala ang utol kong si Jay. Nasa Saudi kasi siya ngayon at ilang buwan na rin kaming hindi nagkikita, kasi pag ako ang nasa dagat, siya naman ang nasa disyerto. Nakikita ko na lang ang kanyang mukha sa mga mukha ng kanyang kambal! Hahaha, oo at kamukha nya lalo na pag nakasimangot sila.
Kung ako ay isisilang ulit at may pag kakataong pumili ng magiging ina, pipiliin ko pa rin ang nanay ko at wala po yang iba kundi si Luzviminda Quitiquit! Mabuhay ka mama! Happy happy birthday sa iyo! You are the most precious gem that we have! We love you so much!
~ NO BENTA
Heto naman ang entry ng utol ko:
Tuwing sasapit ang April 9 alam natin lahat na isa itong Philippine holiday at syempre walang pasok, kaya isa itong nakapagandang okasyon lalo na at ito ang araw ng pag gunita sa a kagitingan ng mga bayani nating mga namayapa na. Pero meron akong isang bayaning hindi man siya kilala sa lipunan ay maituturing ko pa rin siyang isang bayani ng aming pamilya. At walang iba kundi ang aking ina na nagdiriwang ng kanyang kaarawan.
Bakit ko masasabing isang bayani ang aking ina? Sa hindi nakakaalam, siya ang una naming guro at siya ang nag turo nang mga kabutihang asal aming mag kakapatid. Hindi man kami lumaki sa magandang lugar gaya ng mga mayayaman at may mga magandang buhay sa lipunan ay dala naming ang kanyang mga turo kaya naman nagamit naming ito hanggang sa aming mga propesyon sa buhay.
Sa pagtitiyaga ng aming mga magulang ay napatapos nila kami sa maayos na paaralan, kahit napakaraming mga pagsubok na dinaan namin sa buhay ay hindi pa rin nawalan ng pag-asa ang aming ina pati na rin ang aming ama. Kaya ito ako ngayon, kahit papaano ay umansenso rin sa buhay.
Siya ang lahat na nagturo kung paano mag-plansta ng mga damit, mag-laba, at kung anu-ano pang mga gawaing-bahay. Kaya naman nagagamit ko ito sa lahat ng bagay. Hindi man siya marunong mag luto ay mayroon naman kaming chief cook na matatawag at wala yang iba kung hindi si papa. Super close ako sa mama ko kasi ako ang mas madalas nyang kasama sa lahat ng mga ginagawa nya, kahit yung nag-resign na sya sa trabaho kasi nag ka roon kami ng pinansiyal na problema. Hindi ako nahihiya na magbanlaw ng mga damit ng kapit bahay namin kahit high school nako nun at kahit nag kolehiyo nako. Kasi isa yung paraan para kami mag ka baon. Ako rin ang katulong nyang ma malansta para madaling matapos.
Hanngang maka graduate kaming mga mag kapatid. Kahit nag babarko nako nun, ay sumasideline ako sa mga kasama ko dati para may extra akong ipon. Nakakatuwang isipin na sa mga ganoong bagay ay ma i aaply natin sa araw araw na pamumuhay.
Hindi ko alam kung ang isang bagay na maari kong ibigay para sa kanyang kaarawan, kasi hindi ko talaga ugaling mag bigay ng regalo pag may birthday sa mga pamilya ko. Siguro ang isa ko lang ma ibibigay sa kanya ay ang pag mamahal na hindi kayang tumbasan ng kahit na anong salapi. Mahal na mahal ko ang aking ina at iniidolo ko ang kanyang kasipagan, hindi man nya ito mabasa ay at least malaman ng buong mundo kung gaano namin siya kamahal.
Kaya bukas naisipan naming ng fiancé ko na ipagluto siya ng pansit kahit sa isang munting salo-salo,sayang lang at wala ang utol kong si Jay. Nasa Saudi kasi siya ngayon at ilang buwan na rin kaming hindi nagkikita, kasi pag ako ang nasa dagat, siya naman ang nasa disyerto. Nakikita ko na lang ang kanyang mukha sa mga mukha ng kanyang kambal! Hahaha, oo at kamukha nya lalo na pag nakasimangot sila.
Kung ako ay isisilang ulit at may pag kakataong pumili ng magiging ina, pipiliin ko pa rin ang nanay ko at wala po yang iba kundi si Luzviminda Quitiquit! Mabuhay ka mama! Happy happy birthday sa iyo! You are the most precious gem that we have! We love you so much!
~ POT (demofrommars)
